Ustawa o zawodzie

Brak ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, jak również brak zainteresowania tym faktem przedstawicieli rządu, instytucji i organizacji państwowych od wielu lat utrudnia wprowadzenie standardów fizjoterapii zgodnych z tymi wprowadzanymi na świecie, a także prowadzi do obniżenia poziomu usług fizjoterapeutycznych w szeroko rozumianej rehabilitacji medycznej w ramach usług finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Problem ten znalazł potwierdzenie w Raporcie NIK ogłoszonym 21  października 2014 roku. Dodatkowo prowadzi on do dyskryminacji fizjoterapeutów i marginalizacji świadczonych przez nich usług, mimo że procedury fizjoterapeutyczne stanowią ponad 90% wszystkich świadczeń rehabilitacyjnych. Określenie kompetencji zawodowych fizjoterapeutów i ich praw w procesie leczenia pacjentów pomoże w rozwiązaniu wspomnianych wcześniej problemów. Powstaje jednak pytanie: jakie powinny być wspomniane kompetencje? Poniżej przedstawiamy kilka argumentów, które mogą być przydatne w trwającej od wielu miesięcy dyskusji.

1. Autonomia zawodu fizjoterapeuty.

Wg zaleceń WCPT zawód fizjoterapeuty jest zawodem autonomicznym i nie podlega innym zawodom medycznym. Fizjoterapeuta ma prawo do przeprowadzenia badania funkcjonalnego, ustalenia programu terapii, przeprowadzenia jej oraz dokonania ponownej oceny w celu określenia efektów postępowania link do strony WCPT.

2. Każdy zawód ma określone kompetencje, niezależne od innych zawodów.

Każda osoba, która ukończy edukację w ramach studiów wyższych na dowolnym kierunku uzyskuje określone kompetencje. Poziom kompetencji zależy od poziomu ukończonego kształcenia (studia licencjackie, magisterskie). Po ukończeniu kształcenia na poziomie studiów licencjackich lub w systemie kształcenia studiów jednostopniowych, w każdym zawodzie można rozpocząć samodzielną pracę. Kompetencje są rozszerzane w miarę kontynuacji kształcenia na wyższych poziomach.

Zasada ta dotyczy także zawodów medycznych. Lekarz bez specjalizacji po ukończeniu studiów, pielęgniarka po ukończeniu studiów licencjackich, ratownik medyczny po ukończeniu studiów licencjackich, psycholog po ukończeniu studiów magisterskich uzyskują prawo do wykonywania zawodu i udzielania pomocy osobom wymagającym opieki medycznej. Ich kompetencje rozszerzane są po ukończeniu kolejnych etapów kształcenia (studia magisterskie, specjalizacje lekarskie, inne kształcenie podyplomowe w zawodach medycznych). Szczegółowe zasady ich pracy w ramach Narodowego Systemu Zdrowia regulują określone rozporządzenia, jednak każdy z zawodów medycznych posiada ustawowo nadaną autonomię i prawo do podejmowania samodzielnych decyzji.

3. Wprowadzenie egzaminu państwowego i odpowiedzialności zawodowej uzasadnia nabyte  kompetencje zawodowe, a także określoną niezależność w podejmowaniu decyzji. 

Projekty ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, które pojawiały się od kwietnia 2012 do chwili obecnej zawierają zapisy o konieczności wprowadzenia egzaminu państwowego dla fizjoterapeutów. Po wejściu w życie  ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, egzamin państwowy, jednolity na wszystkich uczelniach, powinien być podstawą do nadania prawa wykonywania zawodu i określenia jego kompetencji. Projekty ustawy zawierają także zapisy o wprowadzeniu odpowiedzialności zawodowej fizjoterapeutów oraz obowiązku samokształcenia. Trudno wyobrazić sobie sytuację, w której osoba po zdaniu egzaminu państwowego, odpowiedzialna prawnie za wprowadzane działania terapeutyczne oraz podnosząca swoje kwalifikacje, wypełniała czyjeś zalecenia bez możliwości samodzielnego podejmowania decyzji.

4. Niezależność zawodowa wyłącznie dla specjalistów? Działanie pozbawione logiki.

Propozycje nadania pełnej autonomii zawodowej wyłącznie specjalistom w dziedzinie fizjoterapii/rehabilitacji ruchowej, które pojawiły się w projektach  budzą wątpliwości, a także wymagają uzasadnienia i odpowiedzenia sobie na kilka pytań. W przypadku wprowadzenia takiego zapisu Polska byłaby jedynym na świecie krajem, w którym kształcenie fizjoterapeuty posiadającego prawo do samodzielnego świadczenia usług i podejmowania decyzji trwałoby minimum 9, a uwzględniając czas oczekiwania nawet kilkanaście lat.

Nadanie prawa do prowadzenia niezależnej praktyki fizjoterapeutycznej wyłącznie specjalistom fizjoterapii/rehabilitacji ruchowej zobowiązuje Państwo do zapewnienia możliwości kształcenia specjalistów i równego dostępu do specjalizacji.

Kto pokryje koszty edukacji wielu tysięcy magistrów  fizjoterapii, którzy zostaną zmuszeni do dalszego kształcenia by uzyskać niezależność zawodową? W chwili obecnej fizjoterapeuci sami pokrywają koszty kursów obowiązujących w programie specjalizacji oraz szkoleń uwzględnianych na etapie kwalifikacji dla chętnych do rozpoczęcia specjalizacji. Taki koszt to od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Gdzie będzie odbywać się kształcenie specjalistów?  Czy powstaną nowe ośrodki uprawnione do edukacji  fizjoterapeutów ? Ile czasu zajmie wykształcenie wszystkich chętnych osób? Obecnie egzamin specjalizacyjny zdaje około 70 – 80 osób rocznie. Zakładając optymistycznie, że kształceniem specjalizacyjnym będzie zainteresowana tylko połowa fizjoterapeutów z tytułem magistra, przewiduje się, że ich wykształcenie zajmie ponad 30 lat.

W jaki sposób Państwo zapewni równy dostęp do kształcenia specjalistów? Brak ośrodków edukacyjnych jest w obecnym systemie ograniczeniem samym w sobie. Należy również uwzględnić fakt zróżnicowanego sposobu zatrudniania fizjoterapeutów w placówkach medycznych. Zatrudnienie w ramach umowy o pracę i oddelegowanie przez pracodawcę zapewnia możliwość edukacji bez dodatkowych kosztów. Wiele tysięcy fizjoterapeutów w Polsce świadczy usługi w ramach działalności gospodarczej. Podjęcie narzuconego wymogu posiadania specjalizacji do uzyskania niezależności zawodowej oznacza dla nich konieczność odbywania wielomiesięcznego stażu  bez żadnego wynagrodzenia. Taka sytuacja jest już z założenia nie do zaakceptowania dla wielu fizjoterapeutów.

Wprowadzenie niezależności wyłącznie dla specjalistów ograniczy swobodę prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej świadczenie usług fizjoterapeutycznych. W Polsce funkcjonuje wiele tysięcy placówek i gabinetów świadczących usługi fizjoterapeutyczne. Wprowadzenie zapisów o przyznaniu niezależności zawodowej wyłącznie specjalistom w dziedzinie fizjoterapii zmusi właścicieli gabinetów prywatnych do zatrudnienia dodatkowych osób z wymaganymi kwalifikacjami. Dla większości fizjoterapeutów taka sytuacja oznaczać będzie brak możliwości sfinansowania prowadzenia gabinetu i konieczność zawieszenia prowadzonej działalności. Z punktu widzenia ekonomicznego oznacza to także stratę dla Państwa. Art. 22. Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej stanowi, że „Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny”. Jaki to ważny interes publiczny  jest przyczyną próby odebrania nabytych praw? Od lat fizjoterapeuci po studiach magisterskich, technicy fizjoterapii i licencjaci fizjoterapii prowadzą z powodzeniem samodzielne praktyki fizjoterapeutyczne w całej Polsce pomagając w powrocie do zdrowia wszystkim grupom chorych, od noworodków po osoby starsze.

Pacjent jest podmiotem leczenia. Ma prawo decydowania u kogo chce się leczyć i z czyich usług chce korzystać w sektorze prywatnym. Wprowadzenie niezależności zawodowej wyłącznie dla specjalistów utrudni pacjentom dostęp do fizjoterapeuty, który nie posiada specjalizacji. Zapis taki zmusi pacjentów do finansowania usług specjalistów, którym przysługiwałoby prawo do wystawienia skierowania/zlecenia na fizjoterapię. Zważywszy na obecną krytyczną sytuację w publicznym sektorze usług zdrowotnych, zapis taki opóźni dostęp osób chorych do usług fizjoterapeutycznych i podniesie koszty leczenia.

Czy zapisy o niezależności zawodowej przyznanej wyłącznie specjalistom wpłyną na pracę fizjoterapeutów zatrudnionych poza systemem opieki zdrowotnej? Jakie kompetencje będą mieć fizjoterapeuci zatrudnieni w szkołach i przedszkolach integracyjnych i specjalnych, w domach opieki społecznej, w ośrodkach oferujących zajęcia ruchowe i profilaktyczne, w firmach produkujących i oferujących zaopatrzenie ortopedyczne czy w klubach sportowych? Czy ich także będą obowiązywać skierowania i zlecenia na fizjoterapię (która obejmuje również działania profilaktyczne), jeśli nie posiadają specjalizacji? Czy wykładowcy uczelni wyższych kształcący fizjoterapeutów też będą podlegać obowiązkowi posiadania specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii, by prowadzić zajęcia ze studentami?

W związku z powyższym, uwzględniając planowany egzamin państwowy, wprowadzenie odpowiedzialności zawodowej oraz konieczność ciągłego podnoszenia kwalifikacji zawodowych, SFP podtrzymuje swoje stanowisko odnośnie kompetencji w zawodzie fizjoterapeuty. Kompetencje powinny być uzyskiwane zgodnie z systemem obowiązującego w Polsce kształcenia. 

Osoba, która ukończyła studia licencjackie nadające uprawnienia zawodowe powinna uzyskać podstawowe prawa w podejmowaniu decyzji o procesie leczenia i profilaktyki. Wprowadzenie egzaminu państwowego uniemożliwi uzyskanie prawa wykonywania zawodu osobom, które nie prezentują odpowiedniego poziomu wiedzy, umiejętności zawodowych i kompetencji społecznych. W przypadku wątpliwości odnośnie jakości kształcenia na poziomie studiów licencjackich, należy wydłużyć okres kształcenia do 4 lat lub przywrócić jednolite 5-letnie studia magisterskie.

Ukończenie studiów magisterskich, podobnie jak w innych zawodach medycznych, powinno zapewnić autonomię zawodową i niezależność w podejmowaniu decyzji podczas programowania i prowadzenia terapii. Magister fizjoterapii/rehabilitacji ruchowej może prowadzić terapię na podstawie rozpoznania lekarskiego.

Specjaliści w dziedzinie fizjoterapii po kolejnych kilku latach kształcenia powinni uzyskiwać szersze uprawnienia diagnostyczne i terapeutyczne. SFP zauważa konieczność wprowadzenia dodatkowych specjalizacji kierunkowych np. w dziedzinie fizjoterapii w ortopedii, neurologii, pediatrii i chorób wewnętrznych.

Wymieniony zakres kompetencji ułatwi dostęp osobom chorym do usług fizjoterapeutycznych, skróci czas oczekiwania i leczenia zmniejszając jego koszty.

Koleżanki i Koledzy, 

Nie pozwólmy na marginalizację naszego zawodu i ograniczenie kompetencji Fizjoterapeutów. Inne grupy zawodowe, współpracując w zespołach wielospecjalistycznych  posiadają swoje prawa i niezależność zawodową. Fizjoterapeuci w innych krajach uzyskują coraz szersze kompetencje. 

W naszym kraju dochodzi do paradoksalnej sytuacji, w której dąży się do ustawowego ograniczenia niezależności zawodowej tysięcy fizjoterapeutów po studiach wyższych. Po wielu latach milczenia i pomniejszania znaczenia naszych działań walczmy o nasze prawa!

Koleżanki i Koledzy Fizjoterapeuci,

Z ogromnym smutkiem i zażenowaniem odebraliśmy informacje na temat złożonego protestu do Ministerstwa Zdrowia przez władze PTF i konsultantów wojewódzkich w sprawie powołania dr. Zbigniewa Wrońskiego na stanowisko Krajowego Konsultanta w dziedzinie Fizjoterapii.

PATRZ INFORMACJA PRASOWA

Zbigniew Wroński był jednym z trzech kandydatów zgłoszonych przez Zarząd SFP obok Agnieszki Stępień i Macieja Krawczyka. Natomiast Zarząd PTF zgłosił po raz trzeci kandydatury Zbigniewa Śliwińskiego, Jana Szczegielniaka i Marka Kiljańskiego. Minister Zdrowia rozpatrzył wszystkie przedstawione kandydatury i powołał na funkcję Konsultanta Krajowego Zbigniewa Wrońskiego.

Nie rozumiemy, dlaczego kwestionowana jest decyzja Ministra Zdrowia. Kwestionowanie i oprotestowanie tej decyzji w niespełna miesiąc po jej ogłoszeniu jest w naszej opinii nietaktowne i małostkowe. Takie postępowanie świadczy o frustracji kilkunastu osób związanych ze ścisłym gronem zarządu PTF i byłego Krajowego Konsultanta. Nie jest też w żadnym razie odzwierciedleniem panujących nastojów w naszym środowisku.

Uważamy również i nad czym bardzo ubolewamy, że takie działania, zwłaszcza gdy przedostają się do szerokiej opinii publicznej pokazują brak spójności naszego środowiska, dezintegrują i mogą skutkować osłabieniem naszej pozycji negocjacyjnej w procesie regulacji ustawowej naszego zawodu.

Zbigniew Wroński spełnił wszystkie kryteria formalne Ministerstwa Zdrowia, dla pełnienia funkcji do której został powołany. Zarzuty, które kierowane są w stronę dr. Zbigniewa Wrońskiego, np. „brak doświadczenia w zawodzie, brak przynależności do towarzystw naukowych oraz organizacji międzynarodowych” etc., są całkowicie bezpodstawne. Jak już wspominaliśmy Pan dr Zbigniew Wroński był jednym z kandydatów na stanowisko Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii zgłoszonym przez Stowarzyszenie Fizjoterapia Polska, gdzie pełni zaszczytną funkcję członka Komisji Rewizyjnej. Cieszy się też pełnym zaufaniem i poparciem całego zarządu SFP. Pan dr Zbigniew Wroński brał czynny udział w przygotowywaniu Projektu Ustawy o Zawodzie Fizjoterapeuty, który SFP złożyło na ręce Ministra Zdrowia w roku 2012. Jest młodym ale już bardzo doświadczonym fizjoterapeutą (uzyskał Dyplom w 2000 roku na AWF Warszawa). Kontynuował studia na poziomie doktoranckim na AWF, a później PAN uzyskując tytuł dr n. biologicznych oraz specjalizację z fizjoterapii. Praktykował i studiował metody fizjoterapeutyczne na 9 miesięcznym kursie PNF w Valejo, (USA) uzyskując uprawnienia międzynarodowego Terapeuty PNF. Ukończył szkolenie z egzaminem McKenzie oraz Maitland. Od wielu lat jest organizatorem tych kursów w Polsce. W 2009 roku był członkiem założycielem Organizacji Terapii Manualnej – OMT Poland pierwszej organizacji, która stała się członkiem Światowej Organizacji Ortopedycznych Terapeutów Manualnych – IFOMPT.  W 2011 roku był jednym z delegatów reprezentujących Polskę na konferencji WCPT w Amsterdamie w panelu poświęconym Terapii Manualnej. Od początku działalności SFP, działał w jej strukturach choć poza ścisłym zarządem. W kadencji 2014 – 2018 został wybrany na członka Komisji Rewizyjnej. 

Kolejny zarzut ze strony PTF, domniemanej „zależności zawodowej nowego Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii wobec Konsultanta Krajowego w dziedzinie Rehabilitacji medycznej” jest również nieprawdziwy, gdyż dr Zbigniew Wroński od lat nie jest już pracownikiem Instytutu Reumatologii i w związku z tym nie ma żadnej zależności zawodowo/służbowej w stosunku do Krajowego Konsultanta d/s Rehabilitacji. Jednocześnie fakt dobrych kontaktów ze środowiskiem lekarskim jest jego atutem, a nie wadą, bo umożliwi odbudowę zniszczonej, przez poprzedniego Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii, platformy porozumienia z lekarzami rehabilitacji.

Pan dr Zbigniew Wroński jest osobą dynamiczną, która reprezentuje i rozumie najnowsze tendencje światowe w zakresie fizjoterapii. Posiada także liczne kontakty międzynarodowe, które ułatwią mu znacznie adoptowanie najefektywniejszych rozwiązań w tym zakresie, co na pewno poprawi leczenie chorych oraz zaspokoi dążenia całego środowiska fizjoterapeutów polskich.

Nasze Stowarzyszenie jeszcze raz pragnie wyrazić pełne poparcie dla wyboru dr. Zbigniewa Wrońskiego na Krajowego Konsultanta. Jesteśmy dumni oraz wierzymy, że Pan dr Zbigniew Wroński będzie godnie reprezentował nasze środowisko jako Konsultant Krajowy w dziedzinie Fizjoterapii. 

Z poważaniem

Zarząd Główny SFP 

Koleżanki i Koledzy,

W nawiązaniu do opublikowanego na stronie PTF zaproszenia na I Ogólnopolskie Spotkanie Specjalistów Fizjoterapii, które odbędzie się w dniu 30 maja 2014 r. w Opolu, prezentujemy pismo jakie przesłaliśmy do organizatorów tego spotkania zawierające stanowisko 164 specjalistów fizjoterapii zrzeszonych w Stowarzyszeniu Fizjoterapia Polska, na temat stanu obecnego i perspektyw specjalizacji fizjoterapii w Rzeczpospolitej Polskiej.

Kliknij i zapoznaj się z treścią Stanowiska

Koleżanki i Koledzy!

W marcu 2013 roku w Ministerstwie Zdrowia został złożony „Projekt Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty”. Projekt został poparty przez wielu Posłów, a idea wprowadzenia zmian w dziedzinie Fizjoterapii zyskała również poparcie w Sejmowej Komisji Zdrowia.
Wszystko było na dobrej drodze i wydawało się, że już niedługo będziemy uregulowaną i szanowaną grupą zawodową.
Niestety z niezrozumiałych dla nas przyczyn prace nad gotowym już Projektem Ustawy zostały wstrzymane przez Ministra Zdrowia.
Pomimo wielu pism wysłanych do Ministerstwa Zdrowia nie otrzymaliśmy żadnej konkretnej odpowiedzi na temat postępów prac nad Projektem Ustawy. Wygląda na to, że Projekt ugrzązł na biurku Ministra na dobre i jeśli teraz nic nie zrobimy to może się okazać, że nasz wspólny wysiłek pójdzie na marne, a Ustawa nigdy nie wejdzie w życie.

Niedawno dostaliśmy zaproszenie od Stowarzyszenia „Aktywne Życie” do poparcia „Manifestacji Godności Osób z Niepełnosprawnościami”, która jest zaplanowana na 5 maja 2014 (start – godzina 12:00) pod Sejmem RP.
Pacjenci zapraszają nas do aktywnego udziału w tym wydarzeniu, a jednym z przedstawionych przez nich postulatów, jest: „Natychmiastowe uchwalenie gotowej już Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty”.

Zarząd SFP uważa, że jest to doskonała okazja, abyśmy wsparli naszych Podopiecznych i Pacjentów oraz przy tej okazji zaznaczyli w sposób wyraźny i zdecydowany swoją obecność.

Zbierzmy się jak największą grupą! Pokażmy, że potrafimy walczyć o nasze prawa i że wspieramy naszych Pacjentów!

Zapraszamy wszystkich Fizjoterapeutów, którym los polskiej Fizjoterapii nie jest obojętny. Pokażmy, że potrafimy walczyć o swoje prawa!

Bardzo prosimy o potwierdzenie przybycia na adres biuro@fizjoterapeuci.org lub telefonicznie 601 719 721 oraz o dopisanie swojego akcesu do wydarzenia utworzonego na Facebook-u: https://www.facebook.com/events/268572543296912/